- kilkəsaç
- sif. Saçı kilkəli, pırtlaşıq. Kilkəsaç uşaq. Kilkəsaç qız.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
kilkəsaç
Look at other dictionaries:
kilkə — 1. is. 1. Bir birinə qarışmış, dolanmış, pırtlaşıq saç, tük, yun, sap, ip və s. Saçı kilkə kimi pırtlaşmaq. – İkinci qız Nərgizə: – Dayan, bu saat sənin kilkələrini yolaram. Ə. M.. Qarı Mahmudun kilkə kimi pırtlaşmış zil qara saçlarına baxıb dedi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kilkə — I (Ağcabədi, Ağdam, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Ucar, Şuşa, Zəngilan) 1. yun daranarkən yerə tökülən və darağın dişləri dibinə yığılan hissə, keyfiyyətsiz hissəsi (Ağcabədi). – Kilkə döşəx’cəyə qoyulur 2. daranmamış yun (Göyçay). – Yorğanın… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kilkəli — sif. Kilkəsi olan (saç, yun və s. haqqında). Kilkəli baş. – Ancaq Aqil üçün, bənizinə yeni qan gələn zəif vücudlu, sarı kilkəli körpəni tərpətmək dağlar qədər ağır gəlirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qındırğa — məh. 1. is. bot. Quraqlıq yerlərdə bitən nazik, uzun, tikanlı ot. 2. sif. Bir birinə yapışmış, dolaşıq, kilkə. Qındırğa saç (yun). 3. sif. Həddən artıq bərk, quru … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
